Rozdział IX (Michał Stankowski)

      Wszyscy się bardzo zdziwili, że udało im się znaleźć taki diament, dzięki któremu mogą zobaczyć przeszłość oraz przyszłość, jaka ich czeka.

- To co? Sprawdzimy, gdzie może przenieść nas ten kamień ? – spytała Ola

- Jasne! – krzyknął Stefan i mocno potrząsnął diamentem …. ( blim, blim…)

- Jesteśmy w domu! Hurra! – krzyknęła uradowana Ola.

- Stefanie, spróbuj jeszcze raz, może przeniesie nas w jakieś piękne miejsce, aby coś zwiedzić – powiedziała mama.

Chłopiec wziął kamień do ręki i chciał nim potrząsnąć, gdy nagle Ola krzyknęła.

- Czekaj! Jeszcze Truskawka ! Nie zostawię jej tutaj samej! – powiedziała Ola ze smutkiem.

- Dobrze córeczko – odrapała mama .

     Stefan w tym czasie pomyślał sobie – „A gdybyśmy potrząsnęli kamieniem parę razy… co by się stało?”

     Gdy Ola wróciła z króliczkiem, tata powiedział, aby zaczynali. Stefan bardzo szybko i energicznie zaczął potrząsać kamieniem wiele razy.

- Chyba zaczyna coś się dzia bo diament zaczyna znów świecić jaśniej i …. – powiedziała mama, gdy wszystko zaczęło migać i przyspieszać .

- Boję się!!! – w międzyczasie krzyknęła Ola.

     Nie zdążyła dokończyć zdania, aż tu nagle zaczęli się przenosić z miejsca na miejsce. Byli chyba w dwudziestu różnych miejscach, ale nie byli w stanie tego policzyć, ponieważ działo się to bardzo szybko. Po paru minutach przeskakiwania w przestrzeni czasu wylądowali na miejscu. Okazało się, że kamień został wyładowany i zatrzymał się w średniowieczu.

      Wylądowali w średniowiecznym przepięknym zamku w Pierrefondas we Francji. Był to zamek, w którym mieszkał kiedyś Napoleon Bonaparte.

- Świetnie!!! – krzyknęła mama - Teraz potrząśnij diamentem, aby przeniósł nas w przyszłość na jakąś piękną, ciepłą tropikalną wyspę, mam już dosyć wycieczek w przeszłość .… - dodała rozwścieczona mama .

- Nie da się … - powiedział smutny chłopiec.

- Jak to się nie da?! - spytała wściekła mama.

- Rozładował się i potrzebuje czasu, aby się naładować. Musi pobrać energie słoneczną, aby mógł dalej działać i nas przenosić – poinformował Stefan.

- Ciociu, co mamy zrobić ? – spytała mama ciocię, ale cioci nie było.

- Gdzie jest ciocia? Elu, Stefanie ? – spytała spanikowana mama.

- Myślałem, że wiesz ....hmm, że jej nie było z nami w domu, została w Egipcie z Faraonem – powiedział Stefan.

- Ejjj… przestańcie się kłócić – odezwała się Ola - Idziemy z tatą i Truskawką zobaczyć to miejsce oraz zwiedzić zamek. Trzeba skorzystać z tego, że możemy zobaczy, jak kiedyś żyli ludzie – dodała dziewczynka.

     Wszyscy uznali, że to dobry pomysł. Zwiedzali cały wieczór (jeżeli można nazwać zwiedzaniem szukanie parę godzin noclegu). W końcu udali się z powrotem do zamku, gdzie król dał im jedną komnatę, aby mogli odpocząć. Przygotował im wieczerzę oraz kąpiel w kadzi.

     Następnego dnia Stefan wstał pierwszy. Było ciepło, więc wyszedł na królewski taras, by zobaczyć jak wygląda otoczenie z wysokości. Było pięknie, lasy rozciągały się wiele kilometrów. Widać było jeziora i słychać śpiewające ptaki. Rozglądał się w każdą możliwą stronę. Z oddali rozlegał się cichy hałas płynącego strumyka oraz kobiet robiących w nim pranie.

      Nagle, rozglądając, się ujrzał za murami zamku zbierającą się armię, około pięćdziesięciu tysięcy żołnierz , którzy szli w kierunku zamku .

Stefan pomyślał, że nadal śni, ale odgłosy krzyczących żołnierzy były coraz wyraźniejsze.

- Wstawajcie szybko!!! – krzyczał Stefan - coś złego zaczyna się dziać!!! - nadal krzyczał przerażony chłopiec.

Cała rodzina podbiegła szybko do Stefana i zobaczyła za murami wielka armię.

- Atak!!! – nagle rozległ się głośny krzyk żołnierzy ruszających na zamek.

Wszyscy osłupieli, po czym natychmiast pobiegli się ubrać oraz spróbować przenieść się w inne miejsce za pomocą diamentu.